یاس کبود

مصطفی صدرزاده با نام جهادی «سید ابراهیم» فرمانده ایرانی گردان عمار از لشکر مقتدر فاطمیون بود. او چند هفته قبل و درست در شب عاشورای حسینی بشهادت رسید. او نیز یکی از شهدای عملیات محرم است که همچنان در حلب جریان دارد.

فاطمیون از رزمندگان افغانستانی مدافع حرم تشکیل شده و همراه شدن با فاطمیون روایت عجیبی دارد. همسرش می‌گوید که مصطفی توانایی عجیبی در یادگیری زبان و تقلید لهجه‌ها داشته است. او به مشهد می‌رود، ریش‌هایش را کوتاه ‌می‌کند و به مسئول اعزام می‌گوید که یک افغانستانی است.

مصطفی بیشتر از دو سال است که در مناطق مختلف سوریه درگیر نبرد با جریان تکفیر است. خانم ابراهیم پور همسر او روایتی خواندنی از 9سال «زندگی شیرین» با مصطفی تعریف می‌کند.

همسر شهید قبل از آغاز عملیات محرم به سوریه می‌رود و مصطفی را می‌بیند. دیدار بعدی آنها در معراج‌الشهدای تهران بود.

پس از بازگشت خانم ابراهیم پور از سوریه، او یکبار دیگر فرصت پیدا می‌کند تا با مصطفی صحبت کند. شب هشتم محرم با مصطفایش تماس می‌گیرد و برای آخرین بار با او حرف میزند. متن زیر بخشی از گفت‌وگوی تفصیلی با خانم ابراهیم پور است.*

آخرین باری که با مصطفی حرف زدید کِی بود؟

دو روز قبل از شهادتش. آخرین باری هم که صدایش را شنیدم اما دیگر به صحبت نکشید، شب تاسوعا بود. شب تاسوعا تماس گرفتم و او مشغول صحبت با بیسیمش بود. منتظر ماندم تا صحبتش با رزمنده‌ها تمام شود که دیگر ارتباطمان قطع شد؛ فقط صدایش را شنیدم.

از همان آخرین مکالمه برایمان بگویید. شب هشتم محرم چه گفتید و چه شنیدید؟

یکی از دوستان او خواب حضرت زهرا(سلام الله علیها) را دیده بود. حضرت به او گفته بودند: «مرحله اول عملیات را شما پشت سر بگذارید، بعد از آن با من». مصطفی همین خواب را با آب و تاب برایم تعریف کرد.

منبع : فرهنگ نیوز

تاریخ مردان بزرگی دارد؛ ولی بی‌گمان در کنار این مردان بزرگ همواره زنانی بزرگ بوده‌اند که کمتر دیده شده‌اند؛ زیرا خداوند انسان را جفت آفریده است. البته همسران همیشه کفو و هم‌تراز یکدیگر نبوده‌اند،گاه مردانی با همسرانی بودند که در سطح ایشان نبوده یا زنانی که شوهرانی در سطح خود نداشته‌اند.

تاریخ از پیامبرانی یاد می‌کند که زنانی داشته‌اند که نه تنها در سطح ایشان نبودند بلکه حتی در سطح زنان عادی نیز نبودند و پیامبران(ع) چنان از سعه صدری برخوردار بودند که با چنین زنانی عمری به سر می‌بردند و از اذیت و آزارشان به تنگ نمی‌آمدند، بلکه تحمل کرده و می‌کوشیدند که آنها را به راه آورند، ولی چنان از نظر فکری و عقلی و عملی پائین بودند که بهترین بیان و سلوک پیامبران نیز تاثیری در این سنگدلان به‌جا نمی‌گذاشت. به‌طوری که حضرت نوح(ع) با زنی مواجه بود که همراه با کافران به تمسخر حضرت می‌پرداخت و مسائل خانوادگی را در اختیار دشمنان قرار می‌داد و خیانت می‌ورزید. حضرت لوط(ع) نیز زنی داشت که اخبار خانه را به دشمنان می‌رساند و با مردان و زنان همجنس‌باز همکاری داشت و از ورود فرشتگان جوان و زیبا به خانه حضرت(ع) به دشمنان خبر می‌برد.(تحریم، آیه 10)

در مقابل زنانی بودند که گرفتار مردانی پلید و کافر بودند که در سطح و اندازه‌شان نبوده و هر چند که از نظر مقام، کفو و هم تراز بودند، ولی از نظر فکر و عقل و عمل بسیاربا هم تفاوت داشتند. حضرت آسیه‌(س) گرفتار فرعون مصر بود. (همان، آیه 11) به‌طوری که فرعون او را به بدترین شکل به شهادت می‌رساند. فرعون فرمان داد دست‌ها و پاهای آسیه را به چهار میخی که در زمین نصب کرده بودند بستند و او را در برابر تابش سوزان خورشید نهادند و سنگ بسیار بزرگی را روی سینه‎اش گذاشتند. او نیمه‎نیمه نفس می‎کشید و در زیر شکنجه بسیار سختی قرار داشت. این‌گونه بود تا به شهادت رسید. (بحارالانوار، ج 13، ص 164)

پیامبر گرامی‌(ص) نیز همان‌گونه که زنی چون حضرت خدیجه‌(س) داشت که اسوه زنان جهان بود، از زنانی برخوردار بود که خداوند در سوره تحریم به آن حضرت‌(ص) اعلام می‌کند که اگر خواست آنها را طلاق دهد تا زنانی بهتر در اختیارشان قرار دهد. (تحریم، آیات 1 تا 5) اما آن حضرت(ص) با بزرگواری و سعه صدر خویش اذیت و آزارهای آنان را تحمل کرد. پیامبر(ص) پس از شهادت حضرت خدیجه‌(س) در دوره محاصره اقتصادی در شعب ابی‌طالب هیچ کفو و هم‌ترازی را در میان زنان نیافت و اینجا بود که دخترش فاطمه(س) در نقش ام‌ابیها به مادری پدرش ظاهر شد تا بتواند آرامش بهشتی را به ایشان هدیه کند. از این رو آن حضرت همواره برای دیدن دخترش می‌شتافت و در کنارش بوی بهشت را استشمام می‌کرد.

امام حسن مجتبی(ع) گرفتار زنی بود که او را با ریختن زهر در آب به شهادت می‌رساند و خدمتی بزرگ به معاویه و دولت اموی و سفیانی می‌کند و همچنین امام جواد(ع) را زنی به نام ام‌الفضل دختر مامون عباسی در 25 یا 27 سالگی به شهادت می‌رساند.

در برخی از روایات است که در کنار حضرت فاطمه معصومه(س) در قم 6 دختر دوشیزه دفن هستند که آنان به سبب اینکه هم ترازی نیافتند ازدواج نکردند.

داستان حضرت فاطمه‌(س) نیز این‌گونه است که اگر امیرمومنان علی(ع) نبود، هم‌سطح و کفوی برای ایشان نبود.

امام حسین(ع) هر چند که از زنانی بزرگوار چون شهربانو مادر امام زین‌العابدین(ع) برخوردار بود و زنی چون رباب را به همسری داشت، ولی هیچ تردیدی نیست که تنها خواهر ایشان بود که در سطح و ترازی بود که بتواند در خدمت حضرت باشد.

حضرت زینب(س) نه تنها خواهری عزیز برای آن حضرت(ع) بود بلکه چون مادری برادرش را مورد مهر ومحبت وتوجه قرار می‌داد. لذا نقشی را که حضرت فاطمه(س) برای پیامبر(ص) ایفا می‌کرد، حضرت زینب‌(س) برای برادرش امام‌حسین(ع) به انجام می‌رساند.

حضرت زینب‌(س) در طول زندگی‌اش به‌و‌یژه در کربلا و پس از آن نشان داد که تا چه اندازه به کمال رسیده است که زینت برادر می‌شود و هر جا خورشید حسینی می‌درخشد، ماه زینبی است که در پیرامون ایشان می‌گردد. در شب‌های تاریک پس از شهادت خورشید است که ماه زینبی، زینت‌بخش نام حسین‌(ع) می‌شود و نور و بازتاب آفتاب درخشان خورشید شهید در طیف می‌گردد.

از این روست که گفته‌اند کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود؛ زیرا این ماه آسمان ولایت است که خورشید را در شب تاریک اموی بازتاب می‌دهد و نور ایشان را به تمام جهان می‌تاباند و چه زیبا زیبایی کربلا را در سیمای «ما رایت الا جمیلا» به نمایش می‌گذارد.

منبع: کیهان

http://www.aviny.com/Article/maghale/94/11/zeynab.aspx

37سال پیش در این ساعات چه خبر بود 

پس از خبر ساعت 20، تصاويري از دوران اقامت امام خميني در پاريس از شبكه سراسري تلويزيون پخش شد. هم‌زمان با پخش تصوير امام خمينی، همافران نيروی هوايي در پادگان، فرياد «الله‌اكبر» سر دادند. شعار همافران در حمايت از امام خميني باعث خشم افسران و كاركنان ضد اطلاعات نيروي هوايي شد. اخطارهاي تند آنان به همافران، به درگيري و تيراندازي و ورود گارد شاهنشاهي منجر شد. با بالا گرفتن درگيری، مردم براي كمك به همافران ارتش وارد پادگان شدند اما لوله‌ی مسلسل گارد شاه به سمت مردم چرخيد و آن‌ها را هدف گلوله قرار داد. درگيری تا صبح ادامه داشت.

روز ٢٢بهمن روزى بود كه ارتش و ملت به هم پيوستند، و روزى بود كه ارتش از طاغوت به الله برگشت و با تكبير و پشتيبانى امت بر طاغوت غلبه كرد ؛ و اين معنا بايد سرمشق ما باشد در تمام زندگى. در ٢٢بهمن ثابت‏شد كه ملتى يكپارچه، ملتى كه مقصدشان يك مقصد الهى است نه مقصدشان يك مقصد مادى صرف، و ه

همشان با هم يكصدا هستند، داراى يك مقصد هستند، نمى‏ توانند بر اين ملت غلبه كنند ؛ و ديدند كه ملت غلبه كرد بر همه آنها. خدايا! تو بر ما منت نهادى و ما را مثل ٢٢بهمن بر دشمنان خودت پيروز كردى، و دست اين ملت مظلوم را گرفتى و از سراشيبى سقوط و جهنم هر دو عالم، به قله بلند عنايات خود رساندى. هفده شهريور مكرر عاشورا، و ميدان شهدا مكرر كربلا، و شهداى ما مكرر شهداى‏ كربلا، و مخالفان ملت ما مكرر يزيد و وابستگان او هستند.

منبع:تبیان زنجان

ک جبهه ی وسیع دشمن در مقابل خودمان داریم؛ از سردمداران رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا… تا عوامل تکفیری و داعش/ همه ی تحلیل های آنها متوجه این است که چه کنند تا درخت تناور انقلاب را ریشه کن کنند/ همه ی همتشان این است که این ماندگاری را از بین ببرند؛ همه ی همت ما باید این باشد که ماندگاری انقلاب بماند.