یاس کبود

یکی از شاگردان شیخ رجب علی خیاط (نکو گویان)می گوید :شیخ ،خود ،همیشه متوجه امام عصر علیه السلام بود وذکرصلوات رابدون «وعجل فرجهم»نمی گفت.جلسات ایشان،بدون تجلیل ا  ز امام زمان علیه السلام ودعا برای فرج ان بزرگوار ،برگزار نمی شد .در اواخر عمر که احساس می کرد قبل از فرج ،از دنیا می رود،به دوستانش می گفت 

اگر موفق به درک حضور حضرت شدید،سلام مراا به او برسانید.

برگرفته از کتا ب کیمیای محبت 

نویسنده:محمدی ری  شهری

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: می‌دانم سخت است؛ گرفتاری‌های طبیعت افکارمان را می‌گیرد و آن موقع متوجه نیستیم. اما هر وقت حالت خوب شد، شنگول شدی، قشنگ یک مقدار درجای خلوت، سر جا نماز نگاه کن، عطای خدا را در حق خودت ببین. هم آنچه را که الان به تو عطا کرده است و هم آنچه را که بعد از این عطا می‌کند. بگذار طلبکاری‌ها از خدا کم شود، آدم سبک شود.

تازه این جا دنیاست. خدا ما را به هر عالمی ببرد عبد خدا هستیم، مال خدا هستیم. منتها از این کدری‌ها و کسالت‌ها و این بدن‌های کوچک و این گرفتاری‌ها و این تفرقه‌های خلقت و از عبادت و تشکر خبری نیست. همین قدر که در باز شد به شهر دیگری می‌رویم.

ان شاء الله آن شهر خیلی خوب است. در آن شهر تفرقه و جهل نیست. عبادت نیست که بدن‌ها خسته شود. آن شهر شهر جزاست، «یوم الجزا». جایی که آدم خدا را می‌بیند، ائمه(ع) را می‌بیند، مومنین را می‌بیند و غیر این‌ها را نمی‌بیند که خسته و کسل شود. دیگر زشتی در عالم نمی‌بیند. همه‌اش زیبایی است، همه‌اش پاکیزگی است، همه‌اش صفا و وفاست. همه را خداوند به شما عطا کرده است.

کتاب طوبی محبت – ص 173
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

منبع:تسنیم

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: می‌دانم سخت است؛ گرفتاری‌های طبیعت افکارمان را می‌گیرد و آن موقع متوجه نیستیم. اما هر وقت حالت خوب شد، شنگول شدی، قشنگ یک مقدار درجای خلوت، سر جا نماز نگاه کن، عطای خدا را در حق خودت ببین. هم آنچه را که الان به تو عطا کرده است و هم آنچه را که بعد از این عطا می‌کند. بگذار طلبکاری‌ها از خدا کم شود، آدم سبک شود.

تازه این جا دنیاست. خدا ما را به هر عالمی ببرد عبد خدا هستیم، مال خدا هستیم. منتها از این کدری‌ها و کسالت‌ها و این بدن‌های کوچک و این گرفتاری‌ها و این تفرقه‌های خلقت و از عبادت و تشکر خبری نیست. همین قدر که در باز شد به شهر دیگری می‌رویم.

ان شاء الله آن شهر خیلی خوب است. در آن شهر تفرقه و جهل نیست. عبادت نیست که بدن‌ها خسته شود. آن شهر شهر جزاست، «یوم الجزا». جایی که آدم خدا را می‌بیند، ائمه(ع) را می‌بیند، مومنین را می‌بیند و غیر این‌ها را نمی‌بیند که خسته و کسل شود. دیگر زشتی در عالم نمی‌بیند. همه‌اش زیبایی است، همه‌اش پاکیزگی است، همه‌اش صفا و وفاست. همه را خداوند به شما عطا کرده است.

کتاب طوبی محبت – ص 173
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

منبع:تسنیم

ماه شریف شعبان برای سالك الی الله بسیار با ارزش است. یكی از شبهای قدر در این ماه می باشد و كسی در آن متولد شده كه خداوند بواسطه او وعده پیروزی به تمامی دوستان، پیامبران و بر گزیدگانش - از زمانی كه پدر ما حضرت آدم )علی نبینا و آله وعلیه السلام) در زمین ساكن شده - داده است. و وعده داده، بوسیله او بعد از پر شدن زمین از ظلم جور، آن را پر از قسط و عدل نماید. از مقام آن همین بس كه ماه رسول خدا صلوات الله علیه بوده و حضرتش صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: “شعبان ماه من است، خداوند كسی را كه مرا در ماهم یاری كند، بیامرزد.”
كسی كه از این دعوت بزرگ آگاه شود، باید بكوشد كه از دعوت شدگان این دعوت گردد. این جانشین و برادر او امیرالمؤمنین علیه السلام است كه می فرماید: “از زمانی كه ندای منادی رسول خدا صلوات الله علیه را كه برای روزه این ماه ندا می كرد شنیدم، هیچگاه روزه این ماه را از دست نداده و در تمام عمرم آن را از دست نخواهم داد؛ اگر خدا بخواهد.” این درباره روزه این ماه بود؛ و می توان كمك به آن حضرت صلوات الله علیه را از جهات دیگر مانند نماز، صدقه، مناجات و تمام كارهای خیر با روزه این ماه مقایسه نمود.

مناجات شعبانیه

این مناجات، مناجات معروفی است و اهلش به خاطر آن با ماه شعبان مانوس شده و به همین جهت منتظر و مشتاق این ماه هستند….
تمام كلام این كه این مناجات، از اعمال مهم این ماه است؛ و نه تنها ماه، كه سالك نباید بعضی از فرازهای آن را در طول سال ترك كند و در قنوتها و سایر حالهای عالی خود، خیلی با آن مناجات نماید و وقتی كه می گوید: “و دیدگان قلبهای ما را با نور نگاه آن به حضرتت روشن بفرما تا آنگاه كه چشمهای دل پرده ها و مانعهای نوری را پاره كرده و به معدن بزرگی برسد و روح های ما به عزت پاكیت وصل شود.” از گفته خود غافل نباشد. و تامل كند، آیا قلب او چشم دیدن نور را دارد؟…
به هر حال این مناجات بزرگی است و یكی از ارمغان های آل محمد صلوات الله علیه می باشد كه بزرگی آن را كسی كه قلب سالم و گوش شنوایی داشته باشد ، درك می كند. و اهل غفلت از درك فواید و نورهای آن بی بهره اند…

سایر اعمال این ماه

(1 از اعمال مهم در این ماه روزه است؛ باندازه ای كه با حالش مناسب باشد…
درباره روزه هر كدام از روزهای این ماه اخبار مفصلی وارد شده است. و من فقط روایتی را كه در كتاب (من لا یحضره الفقیه) آمده است، نقل می كنم. امام صادق علیه السلام فرمود: “كسی كه روز اول ماه را روزه بگیرد، حتما وارد بهشت می شود. و كسی كه دو روز را روزه بگیرد خداوند در هر شب و روزی (به چشم رحمت) به او می نگرد و در بهشت هم به این نگاه ادامه می دهد. و كسی كه سه روز روزه بگیرد، با خداوند در عرش و بهشت او دیدار می كند."…
(2از اعمال مهم در این ماه صلواتی است كه در نیمروز هر روز این ماه فرستاده می شود؛ و اول آن چنین است: «اللّهم صل علی محمّد و آل محمّد، شجرة النبوة…»
(3یكی دیگر از اعمال این ماه، همانگونه كه در كتاب اقبال است بجا آوردن نماز و خواندن دعاهای این شبهاست. سالك باید در رابطه با این اعمال جدی بوده، و به هر كدام از ذكر و فكر و این اعمال كه نشاط دارد، با در نظر گرفتن اولویتها اقدام كند….
(4 یكی دیگر از كارهای مهم در این ماه عمل به این روایت است. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: “در هر پنجشنبه شعبان آسمانها زینت شده و آنگاه فرشتگان عرض می كنند: خدای ما! روزه داران شعبان را ببخش و بیامرز و دعایشان را اجابت فرما. بنابراین كسی كه دو ركعت نماز بجا آورد كه در هر ركعت سوره فاتحه را یك بار و قل هو الله احد را صد بار بخواند و بعد از سلام دادن صد بار بر پیامبر صلی الله وعلیه واله وسلم درود فرستد، خداوند تمام خواسته های دینی و دنیایی او را بر آورده می فرماید. و كسی كه یك روز آن را روزه بگیرد، خداوند بدن او را بر آتش حرام می كند.

نیمه شعبان

روز و شب نیمه شعبان زمان بسیار شریفی است كه جهات زیادی باعث این شرافت و بزرگی شده است. از قبیل:
الف- از شبهای قدر می باشد و شب تقسیم رزقها و عمرها چنانچه در روایات زیادی وارد شده است. و در بعضی از آنها آمده است: خداوند این شب را برای امت قرار داده است؛ چنانچه شب قدر را برای رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم قرار داده. و این اشكال كه بنابراین، لازم می آید كه شب قدر، بیش از یك شب باشد را می توان به این بیان پاسخ گفت كه تقدیر، مراتب و مراحل گوناگونی دارد.
ب- از اوقات زیارتی امام حسین علیه السلام می باشد كه غیر از فرشتگان صد هزار پیامبر علیهم السلام آن حضرت علیه السلام را زیارت می كنند. و این مطلب نشانه عظمت این شب است.
ج- از شب هایی است كه تاكید به زنده نگهداشتن آن شده و اعمال و عبادات بسیار ارزشمندی در آن وارد شده كه می توان گفت: در هیچ شبی اعم از شب قدر یا غیر آن مانند یا بیشتر از آن نیامده است.
د- شب میلاد امامی است كه گیتی را از عدالت پر كرده، زمین را پاك می نماید و در تمام زمینه های دینی و دنیایی حاكمیت دارد.

نویسنده: آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملكی تبریزی(رحمت الله علیه)

نتایج بعثت در دیدگاه حضرت علی(ع)

حضرت علی علیه السلام در باب نتایج بعثت انبیاء علیهم السلام سخنانی را فرموده اند كه به آنها می پردازیم.

“ فانظروا إلی مواقع نعم الله علیهم حین بعث الیهم رسولاً فعقد بملته طاعتهم … ولا تقرع لهم صفاة.“؛ حال به نعمت های بزرگ الهی كه به هنگامه بعثت پیامبراسلام(ص) بر آنان فرو ریخت بنگرید، كه چگونه اطاعت آنان را با دین خود پیوند داد و با دعوتش آنها را به وحدت رساند! چگونه نعمت های الهی بال های كرامت خود را بر آنان گستراند، و جویبارهای آسایش و رفاه برایشان روان ساخت! و تمام بركات آیین حق، آنها را در برگرفت!

در میان نعمت ها غرق گشتند، و در خرمی زندگانی شادمان شدند، امور اجتماعی آنان در سایه قدرت حكومت اسلام استوار شد، و در پرتو عزتی پایدار آرام گرفتند، و به حكومتی پایدار رسیدند. آنگاه آنان حاكم و زمامدار جهان شدند، و سلاطین روی زمین گردیدند، و فرمانروای كسانی شدند كه در گذشته حاكم بودند، و قوانین الهی را برای كسانی اجرا می كردند كه مجریان احكام بودند، و در گذشته كسی قدرت در هم شكستن نیروی آنان را نداشت، و هیچ كس خیال مبارزه با آنان را در سر نمی پروراند.(1)

در خطبه ای دیگر می فرماید:

” و قد بلغتم من كرامة تعالی لكم منزلة… ولا لكم علیه إمرة.“؛ مردم! از سرنعمت بعثت پیامبر و لطف خداوند بزرگ به مقامی رسیده اید كه حتی كنیزان شما را گرامی می دارند، و به همسایگان شما محبت می كنند، كسانی برای شما احترام قائلند كه شما از آنها برتری نداشته و بر آنها حقی ندارید.(2)

امام علی علیه السلام در فرازی دیگر در مورد دلجویی پیامبراكرم (ص) می فرماید:

” فان الله سبحانه بعث محمداً(ص) و لیس احد من العرب… حتی أخرج الحق من خاصرنه.“؛ پس از ستایش پروردگار، همانا خداوند سبحان، حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را مبعوث فرمود، در روزگارانی كه عرب كتابی نخوانده و ادعای وحی و پیامبری نداشت. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم با یارانش به مبارزه با مخالفان پرداخت تا آنان را به سرمنزل نجات كشاند، و پیش از آن كه مرگشان فرا رسد آنان را به رستگاری رساند. با خستگان مدارا كرد، و شكسته حالان را زیربال گرفت تا همه را به راه راست هدایت فرمود، جز آنان كه راه گمراهی پیمودند. و در آنها خیری نبود. همه را نجات داد، و در جایگاه مناسب رستگاری، استقرارشان بخشید، تا آن كه آسیاب زندگی آنان به چرخش درآمد، و نیزه شان تیز شد. به خدا سوگند! من در دنباله آن سپاه بودم، تا باطل شكست خورد و عقب نشست، و همه رهبری اسلام را فرمانبردار شدند، در این راه هرگز ناتوان نشدم، و نترسیدم، و خیانت نكردم، و سستی در من راه نیافت. به خدا سوگند! درون باطل را می شكافم تا حق را از پهلویش بیرون كشم.(3)

حضرت در خطبه ای دیگر این نكته را متذكر می شوند كه پیامبراكرم صلوات الله علیه در زمانی ظهور نمودند كه هیچ پیامبر دیگری حضور نداشته است.

” أرسله علی حین فترة من الرسل، و طول هجعة من الأمم، و انتفاض من المبرم… ذلك القرآن فاسنطقوه.“؛ خداوند پیامبر(ص) را هنگامی فرستاد كه پیامبران حضور نداشتند، و امت ها در خواب غفلت بودند، و رشته های دوستی و انسانیت از هم گسسته بود. پس پیامبر(ص) به میان خلق آمد در حالی كه كتاب های پیامبران پیشین را تصدیق كرد، و با ” نوری” هدایتگر انسانها شد كه همه باید از آن اطاعت نمایند، و آن، نور قرآن كریم است.(4)

1-خطبه 192، ص397.

2-خطبه 106، ص197.

3-خطبه 104، ص 193.

4-خطبه 104، ص 193.