یاس کبود

گاهی بساط عیش خودش جور می شود
گاهی دگر تهیه به دستور می شود
یک مژده ی مسرت بخش، از یک اتفاق بزرگ دلالت می کرد.
اگرچه باورم نمی شد، ولی برای دیداری که حتی تصور آن هم برایم مشکل بود انتخاب شده بودم. آنقدر گیج و مبهوت از این توفیق بزرگ بودم که نمیدانم چگونه زمان سپری شد. وقتی به خود آمدم، خود را در جوار قبله ی آمال دل سوختگان و شیفتگان ولایت دیدم.
وقتی قرار است همه چیز با بهترین اتفاق همراه شود، نزدیک ترین مکان به سرچشمه ی نور به انسان تعلق می گیرد. عقربه های ساعت هر چه سرگردان به دور خویش می چرخند، گویی تپش قلب مرا کوک می کنند و آن بی نوا نیز در فضای تنگ سینه بیقراری می کند، و یک لحظه انتظار به سر می رسد و آرزوی بزرگی که بزرگی آن را حالا می شود فهمید، محقق می شود.
آنچه در اختیار انسان نیست سیل اشک است که از چشمه ی چشم مبهوت، سرازیر می شود. جریانی که همه ی زنگار های وجودم را با خود می شوید و گواهی می دهد که چه آتشفشانی در درونم در فوران است.
لحظه ها می گذرند، ثانیه هایی که هر کدام یک سال برکت و میمنت را به همراه دارد، لحظه هایی که می گذرند و حسرت گذرانشان در دل می ماند. حس کسی را دارم که طالب دیدن خورشید است ولی چشم ضعیفش تاب این دیدن را ندارد.
ناگهان قبله ی دل ها تذکر به یکدلی جمع برای صف آراستن به جانب قبله ی سنگی می دهد و نماز این ستون خدشه ناپذیر دین شروع می شود و در صفایی معنوی و عرفانی به پایان می رسد. نمازی که بوی دعای عهد می دهد، در دوران غیبت منجی عالمگیر. نمازی که عطر و بوی امید در نا امیدی عصر غیبت دارد. نمازی که «انهم یرونه بعیدا» را چه زیبا به «نراه قریبا» مجسم می کند.
هر چه از حال و هوایم بگویم کم گفته ام. جمع همسفران پراکنده می شوند ولی دلم نمی آید از این چشمه ی نور دل بکنم و مانند تشنه ای که می خواهد آخرین قطره های یک پیاله را بنوشد پافشاری می کنم. سجده ی یار طولانی و سماجت من فرا تر از آن، و اینجاست که خورشید را در چند قدمی خود احساس می کنم، اگرچه می خواستم بیشترین فیض را به چشمانم برسانم ولی باز، سیل اشک مانع دیدن روی خورشید شد و بدرقه ی قدم های یار، سجده ی شکر من به درگاه معبود بود، و تازه میفهمیدم بزرگی آرزویی را که عمری در دل نگه داشته بودم.
مرضیه سادات موسوی ندوشن
طلبه مدرسه ی الزهرای یزد

گفته بودم چوبیایی غم دل با تو بگویم            چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی                      تحقق ارزوهارا می توان با احساس وجد وشادی توصیف کرد. گاهی آرزوهای بر آورده شده توصیف نا پذیر است .شاید به خاطر غیر منتظره بودن آن. نمی دانم دلیل الکن بودنم برای توصیف لحظه ی دیدار را در کدام یک جستجو کنم .اگر چه زبانم الکن است برای بیان حس درونیم ولی خوشی در دل دارم که نمی توانم ار بیان آن ساکت بمانم.زیارتی در پیش است که آرزوی همه ی آزادیخواهان در جهان است .واین نصیب من شده است  .زیارت بزرگ مردی که  به آزادگی وآزادمردی معنی بخشیده است.زیارتی که اشک شوق را در چشمم حلقه می زندوقلب  را به تپشی دوچندان وا می دارد.زیارتی که می طلبد حرفهای نگفته را به زبان آورده اما چه کنم آن قدر عظمت وابهت محبوب زیاد است که حرفهای نگفته در بیکران او رنگ می بازد.                                                             گفته بودی چو بیایی غم دل با تو بگو یم    چه بگویم که غم از دل برودچون تو بیایی

گفته بودم  چو بیایی غم دل با توبگویم     چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی                                          تحقق ارزوها رامی توان با احساس وجد وشادی توصیف کرد.گاهی ارزوهای براورده شده توصیف ناپذیر است.شاید به خاطر بزرگی ارزوی بر اورده شدهوشاید هم به خاطر غیر منتظره بودن آن                                       نمی دانم دلیل  الکن بودنم برای توصیف لحظه دیدار رادر کدام جستجو کنم اگر چه زبانم الکن است برای بیان احساس درونیم.ولی خوشی  در دل دارم که نمیتوانم ازبیان ان ساکت بمانم.زیارتی در پیش است که آرزوی همه ی ازادیخواهان در جهان است واین نصیب من شده است .زیارت بزرگ مردی که  به آزادی وآزاد مردی معنی بخشیده است .                                                                                                                                       زیارتی که اشک شوق رادر چشمم حلقه می زند وقلبم رابه تپشی دوچندان وا می دارد.زیارتی که می طلبدحرفهای نگفته رابه زبان آورداما چه کنم .آنقدر عظمت وابهت محبوب زیاد است که حرفهای نگفته در بی کران او رنگ می بازد.                                                                                                                                                   گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم       جه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی                             

غدير بركه اي بود كه خشكيدن آن در درازاي تاريخ مايه ي حسرت همه ي جويندگان طريق عدالت شد .

غدير نمايش بزرگي بود كه فرجام بد عهدي مردمان را در گوش تاريخ زمزمه مي كند .

غدير عبرت بزرگ تشيع در راستاي دفاع از حق هاي به نا حق ستانذه شده گرديد .

غدير غروب شكسته شده ي بزرگترين مدافع عدالت بود .

غدير شكوهي ناديه شده براي پناهنده ي غريب نخلستانهاي مدينه بود .

غدير اتمام حجتي بود براي آنهايي كه مي توانستند به عهد خود وفا دار باشند ولي شرافت خود را به هيچ فروختند .

غدير روزي بود كه دين كامل شد و هر كس به اندازه همت خود از اين كمال بهره مند گرديد . 

غدير سند مظلوميت عترت پاك نبوي بود و انگيزه ي كينه توزان عربي شد تا عزمي جزم گردد براي برپايي سقيفه .

مرضيه سادات موسوي ندوشن 

غدير 1439 

سالهای اخیر عبارت حمایت از کالای ایرانی را زیاد شنیده‌ایم و همیشه برای برخی از ما این احساس بد ایجاد شده است که چرا باید از کالایی که از کیفیت لازم برخوردار نیستند و گران‌تر از نمونه خارجی هم هستند حمایت کنیم؟ گاهی تولید کننده را به شکل یک کلاه‌بردار تصور کرده‌ایم که قصد دارد سود بیشتری را کسب کند و همه محصولات خودش را هم از خارج وارد کرده و فقط ادعای تولید داخل را دارد. پس چرا باید از این تولید کننده حمایت کنیم؟

اصلا اجازه دهید اول از تولید صحبت کنیم. بیشتر زمانی را که کار کرده‌ام عموما در شرکت‌های تولیدی بوده است و از نزدیک با کاری که یک تولید کننده باید انجام دهد آشنا هستم. تولید کننده فردی است که ارگانهای حکومتی از بانک گرفته تا کلانتری محل تلاش می‌کنند که او نتواند کار کند. تولید کننده فردی است که تنها مانده و هر روز با انواع مشکلاتی که دولت و سیستم برای او بوجود می‌آورند باید دست‌وپنجه نرم کند. اما او باید با وجود همه این مشکلات بماند و تولید کند. از طرفی واردات بی‌رویه اجناس ارزان قیمت عموما چینی هم بر حجم این مشکلات اضافه می‌کند. خب اگر تولید‌ کننده‌ای موفق شود با وجود تمام این مشکلات کالایی تولید کند باید بتواند آن کالا را درست عرضه کند و در رقابت با اجناس خارجی موفق به کسب سهمی از بازار شود. البته منظور از نوشتن سطور بالا این نیست که باید به دلیل سختی‌هایی که تولید‌کننده کشیده‌است حمایت شود. بلکه فقط برای روشن شدن فرایند مشکل دار تولید بود.

اما حالا اجازه دهید در مورد کلمه حمایت صحبت کنیم. آیا حمایت یعنی اینکه بجای خرید یک کالای با کیفیت برویم و چشم بسته کالای تولید داخلی را بخریم؟ خیر. این طور نیست. حمایت از تولید داخل یعنی کمک به صنعت کشور برای تولید کالای با کیفیت. این حمایت در سطوح مختلفی انجام می‌شود. مصرف کننده باید نظرات خود را به گوش تولید کننده برساند و برای اصلاح کیفیت کالای تولید شده تمام تلاش خود را بکند. این تلاش می‌تواند از ارسال پیشنهاد به تولید کننده شروع شود و حتی گزارش به مراجع ذیصلاح را نیز می‌توان حمایت از تولید داخل دانست. اصلی ترین حمایت مصرف کننده از تولید داخل این است که نسبت به تولید داخل بی‌تفاوت نباشد.

اما حمایت اصلی از تولید داخلی را باید دولت انجام دهد. باید موانع تولید داخلی رفع شود و کلا سیستم کشور برای تولید مناسب شود. مهم‌ترین مشکل تولید کننده عدم خرید مصرف کننده داخلی و یا نداشتن توانایی رقابت با کالای خارجی نیست بلکه مهم‌ترین مشکل تولید کننده قوانین فشل و قدیمی و فرایند‌های بیمار دولتی است. شاید دولت برای حمایت از کالای ایرانی بجای خرید دستوری کالاهای ساخت داخل بهتر بود در یک اقدام سریع مشکلات موجود بر سر راه تولید کننده را حل می‌کرد و تمام اولویت خود را برای تبدیل کردن فضای کشور به فضایی برای تولید می‌گذاشت.

به رغم تمام مشکلات در راه تولید بسیاری از تولید‌کننده‌های داخلی هم کالاهای بسیار با کیفیتی تولید می‌کنند که مصرف کننده می‌تواند برای حمایت از تولید داخلی خود را مجاب به استفاده از آنها کند. این باید یادمان باشد که دست آخر سرنوشت هر ملتی به دستان خود آن ملت است.

مصطفي لامعي 

سايت ويرگول