یاس کبود

چرا جمعه را عيد بايد گرفت؟!
ذهنم هميشه درگير اين حقيقت بود كه چرا جمعه را بايد عيد گرفت؟
مگر جمعه چه فضيلتي بر روز هاي ديگر هفته دارد؟ شنبه يا جمعه چه تفاوتي دارد؟ چه فضيلتي در جمعه نهفته شده كه اين همه ارج و قرب بدست آورده است؟ زمان با زمان چه فرقي دارد؟
جواب را وقتي دريافتم كه شنيدم جمعه، روزيست كه عاشق ترين انسانها به انتظار معشوقه اي مي نشينند.
معشوقه اي كه روز وصالش را به جمعه وعده داده اند.
و اين وعده چقدر بزرگ است كه مي شود روز تحقق آن را قرنها عيد گرفت و از اين انتظار غرق سرور بود.
انتظاري كه گفته اند شوريست در باور و باوري شور آور
انتظاري كه نه تنها اميدي براي حضور يك فرد است، بلكه اعتقادي قوي براي برقراي حكومت عدل الهيست، و تنها دليل ابراز وجود مستضعفان، روزيست كه دست لايزال الهي از آستين بيرون خواهد آمد و پرچم حق را در رفيع ترين جايگاه به اهتزاز در خواهد آورد.
باور كنيد براي روزي به اين بزرگي اگر تا روز رستاخيز هم عيد بگيريم و در انتظار آن صبر و قرار از دست بدهيم هنورز كافي نيست.
روزي كه خانه ي دل ما غرق نور شد
عيدي نوشته اند كه سنگ صبور شد
هر جمعه عيد اهل يقين گفته اند چون
با انتظار قائم ايشان مرور شد
دلمردگان آتش و دود و فلز، نويد
زين عشق سينه غرقه ي بحر غرور شد
يك گل اگرچه گفته نويد بهار نيست
اين گل و ليك، جمعه به جمعه كرور شد

نوشته شده توسط :مرضیه موسوی ندوشن

مولاي ما !!!!
مولای ما ! بیداد گران بر این باور راسخند که این گردونه بدون گرداننده در گردش است
مولای ما ! آشنا ترین رایحه عصر برايشان بوی خون و تفریح کودکانشان ذبح انسان شده است
مولای ما ! مظلوم بر ظلم دیدن عادت کرده و ظالم بر ظلم کردن اصرار دارد
مولاي ما ! بر همه ي بیداد ها تن داده ایم و بر آن عادت کرده ایم
مولاي ما ! آيا زمان آن نرسيده است كه تيغ در نيام آرميده ي ذوالفقار بغرد و بر لشكر فساد و تباهي حمله ور شود؟
مولاي ما ! آيا زمان آن نرسيده است كه وعده خدا محقق گردد و عفريت ياس از دلهاي مظلومان كوچ كند؟
مولاي ما ! آيا در اين آشوب غدارگي، نوبت نمايش قدرت لايزال الهي فرا نرسيده است؟
مولاي ما ! آيا دل زمين تحمل اين همه بيداد و ظلم را دارد؟
مولای ما ! تو خود ميداني دلهایمان را زنگار گناه پوشانده و آئينه وجودمان سياه گرديده است و از اين درماندگان و در راه ماندگان اميد حركتي ظفر آفرين و دعايي مستجاب نمي شود داشت.
پس مولاي ما ! تو خود دعا كن كه صاحب زمان و مكاني، تو خود دعا كن كه قطب عالم امكاني
تو خود دعاكن…
دلهايمان پاك شود و لقمه هايمان بي شبهه گردد، تا دعايمان اثر كند
تو خود دعا كن…
تا از منجلاب فتنه آخرالزمان به سلامت عبور كنيم
تو خود دعا كن…
تا در تو در توي زندگي آنچنان مشغول نشويم كه عشق را در ازاي لقمه اي نان معامله كنيم
تو خود دعا كن…
تا در فساد آشكار شده در دريا و خشكي به خاطر كرده هاي مردم، پاك دامن بمانيم
تو خود دعا كن…
بتوانيم آنچه را ديگران بعيد مي دانند، ما نزديك و دست يافته شده احساس كنيم
تو خود دعا كن…
كه خدا رحم كند بر بيچارگي ما، و ما ابزار تعطيلي احكام نازل شده در كتاب نباشيم
تو خود دعا كن…
كه بيايي وگرنه از دلهاي پاي بند در خاك اميدي به اوج گرفتن در آسمان نمي شود داشت

نوشته شده توسط :مرضیه موسوی ندوشن

بيا که دستِ تبر قامتِ بهار شکست

سبوی حوصله را سنگِ انتظار شکست

مسيحِ عاطفه تا آسمان عروج نمود

صليبِ ثانيه ها روحِ اعتبار شکست

قسم به صبحِ کبوتر ، به شاخه ی زيتون

حريم آينه با موجِ انفجار شکست

تو را به خونِ شقايق بيا بخوان از نو

حماسه ای که به ترفندِ روزگار شکست

به قابِ پنجره تصويرِ اشک می خندد

خبردهند اگر : سيم خاردار شکست

وتا هميشه زمين ، ميزبانِ عاطفه هاست

خبر دهند اگر : صبرِ ذوالفقار شکست

سيّد فضل الله طباطبايی ندوشن (اميد)

در دولت کریمه  مهدوی که روزگار عدالت گستری و حکومت فضیلت ها و زیبایی هاست و روابط براساس برادری و برابری شکل می گیرد، بیماری های جسمی و روانی انسان از بین می رود و قوای بدنی و روحی انسان به طور شگفت انگیزی قوی و نیرومند می گردد .امام صادق علیه سلام فرمود:

                                      هنگامی که حضرت قائم عَجل الله تَعالی فَرَجَه الشَریف قیام کند ، خئاوند بیماری ها را از  مومنان دور میسازد و تندرستی را به آنان باز می گرداند.¹

در دولت آن سرور که دانش به گونه ای شگفت پیشرفت ی کند هیچ بیماری لا علاجی نمی ماند و بهداشت و طب ، رشد چشمگیری خواهد داشت و نیز به برکت وجود آن حضرت بسیاری از بیماران شفا خواهند گرفت امام باقر عَلیه السَلام می فرمود :

                                      هر کس قاِئم اهل بیت مرا درک کند، اگر به بیماری دچار باشد ،شفاء می یابد و چنانچه دچار ناتوانی باشد توانا و نیرو مند می گردد .2

1.بحار الانوار، ج 52 ،  ص364 ، ح138

2.همان ، 335 ،ح68

برگرفته از کتاب :عجیب ترین حقیقت تاریخ ؛ پاسخی برکتاب عجیب ترین دروغ تاریخ /مهدی یوسفیان 

با آنکه حضرت آدم از پیامبران الهی و دارای عصمت و قداست است ، اما وقتی در خضوع و سرور نسبت به به عظمت امام عصر ارواحنا فداه کمی دیر می جنبد و با مشاهده ی مقام آن بزرگوار، در اظهار شوق و خوشنودی و استنباط خاطر تاخیر می نماید و ترک اولی می کند از درجه ی صاحب عزم بودن ساقط می شود و مشمول «لّم نّجِد لهُ عّزماً» قرار می گیرد .

جلالت شان حضرت بقیه الله سلام الله علیه چنان استکه در عالم اظله و اشباح،پرتویی از عظمتش بر انبیاء می تابد و اشعه ای از خورشید تابناک کمالاتش بر انان جلوه می کند، سپس آنان که به برتری و مقام آن حضرت اعتراف نموده و ابراز شوق و رضایت کردند ، مدال عزم گرفتند و از صاحبان عزم شدند ولی آدم که دچار کندی گردید و نتوانست به سرعت اقرار نماید و توسل جوید ، از این کمال معنوی و نشان پر افتخار محروم شد . 

بر گرفته از کتاب امام زمان علیه السلام بهار دلها 

نویسنده کتاب :سید جمال الدین حجازی