داستان ملا حسن یزدی ناهی از منکر در زمان فتحعلی شاه قاجار
ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻠﺎﺣﺴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ.
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺷﻬﺮ ﻳﺰﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺑﺪﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. ﻣﻠﺎﺣﺴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﺵ ﺗﺬﻛﺮ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ. ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎﺯ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ.
ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ ﺳﺎﻋﻰ ﺑﻮﺩ، ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺰﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻣﻠﺎﺣﺴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﺰﺩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﭼﻮﺏ ﻭ ﻓﻠﻚ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻠﻚ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ، ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﻛﻢ ﺳﺘﻤﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ، ﺷﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﻊ ﻛﻨﻢ.
ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ.
ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﭼﻮﺏ ﻭ ﻓﻠﻚ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻇﻠﻢ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻡ.
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺎﻩ، ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﭘﺎﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻓﻠﻚ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺷﺐ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭘﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﭼﺮﺍ ﭘﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﻮ ﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻯ!
ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ بی ادبی ﻧﻜﺮﺩﻡ.
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﭘﺎﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﻠﺎﺣﺴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻓﻠﻚ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؟!
ﺷﺎﻩ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻟﺒﺎﺱ ﻓﺎﺧﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻭﻃﻨﺶ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.
ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺰﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺑﻮﺩ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش امر به معروف و نهی از منکر
تالیف علی اکبر صداقت