یاس کبود

غدير بركه اي بود كه خشكيدن آن در درازاي تاريخ مايه ي حسرت همه ي جويندگان طريق عدالت شد .

غدير نمايش بزرگي بود كه فرجام بد عهدي مردمان را در گوش تاريخ زمزمه مي كند .

غدير عبرت بزرگ تشيع در راستاي دفاع از حق هاي به نا حق ستانذه شده گرديد .

غدير غروب شكسته شده ي بزرگترين مدافع عدالت بود .

غدير شكوهي ناديه شده براي پناهنده ي غريب نخلستانهاي مدينه بود .

غدير اتمام حجتي بود براي آنهايي كه مي توانستند به عهد خود وفا دار باشند ولي شرافت خود را به هيچ فروختند .

غدير روزي بود كه دين كامل شد و هر كس به اندازه همت خود از اين كمال بهره مند گرديد . 

غدير سند مظلوميت عترت پاك نبوي بود و انگيزه ي كينه توزان عربي شد تا عزمي جزم گردد براي برپايي سقيفه .

مرضيه سادات موسوي ندوشن 

غدير 1439 

هر كجا روي نهادم غم عظماي تو بود                   كربلاي دگرم شام غم افزاي تو بود

ياد قتل پسر فاطمه مي كشت ترا                        كي روا زهر جفا بر تو زاعداي تو بود

بعد مر گ توعزيزان تو ديدند هنوز                       اثر حلقه ي ز نجيربه اعضاي تو بود

پدرت كشته ي آزادي ودين گشت ولي                     رمز پيروزي او خطبه ي غراي تو بود

برگرفته از كتاب پند هاي جاويدان اثر محمد مهدي اشتهاردي صفحه ي 714         

پس از آنکه بشیر بن حذلم، خبر رسیدن کاروان خاندان امام حسین علیه السلام را به مردم مدینه اعلام کرد، و مردم یکپارچه گریان به استقبال کاروان شتافتند، امام سجاد علیه السلام با دست خود آن ها را ساکت کرد. آن‌گاه چنین خطبه خواند:

« سپاس خداوندی راست که پرودگار دو جهان است و فرمانروای روز جزا و آفریننده همه مخلوقات. خداوندی که عقل‌ها قدرت درکش را ندارند، و رازهای پنهان، نزد او آشکار است.

خداوند را به خاطر سختی‌های روزگار و داغ‌های دردناک و مصیبتهای بزرگ و سخت و اندوه آوری که به ما رسید، سپاس می‌گزارم.

حمد خدای را که ما را با مصیبت‌های بزرگ و حادثه بزرگی که در اسلام واقع شد، آزمود. ای مردم، اباعبدالله و عترت او کشته شدند و زنانش اسیر، و سر مقدس او را بالای نیزه در شهرها گرداندند، و این مصیبتی است که نظیر و مانندی ندارد. امام سجاد

ای مردم! پس از این مصیبت، کدام یک از مردان شما دلشاد خواهد بود؟ کدام دلی است که از غم و اندوه خالی بماند و کدام چشمی که از ریختن اشک خودداری کند؟ در صورتی که هفت آسمان بر او گریستند و ارکان آسمان‌ها به خروش آمد، زمین نالید و درختان و ماهیان و امواج دریاها و فرشتگان مقرب و همه اهل آسمان‌ها در این مصیبت عزادار شدند.

ای مردم! کدام دلی است که از کشته شدن حسین علیه السلام نشکند؟ کدام چشمی که بر او نگرید و کدام گوشی که بتواند این مصیبت بزرگ را که بر اسلام وارد شده است، بشنود و کر نشود؟

ای مردم! ما را پراکنده ساختند و از شهرهای خود دور کردند، گویا اهل ترکستان یا کابل باشیم! بی آنکه مرتکب جرم و گناهی شده یا تغییری در دین اسلام داده باشیم. چنین برخوردی را از گذشتگان به یاد نداریم و این جز بدعت چیز دیگری نیست.

به خدا قسم اگر پیغمبر اکرم صل الله علیه وآله به جای سفارش به رعایت حال ما خاندانش، فرمان می‌داد با ما جنگ کنند، بیش از این نمی توانستند کاری بکنند.

انالله و اناالیه راجعون. مصیبت ما چه بزرگ و دردناک و سوزاننده و سخت و تلخ و دشوار بود. از خدای متعال خواهانیم که در برابر این مصائب به ما اجر و رحمت عطا کند؛ زیرا او قادر و انتقام‌گیرنده است.»

منبع: لهوف سید بن طاووس، ص 237.

غدیر حکایت یک برکه نبود.

 غدیر طغیان اقیانوسی بود به ژرفاي رسالت انبياء.

 غدیر روز تفسیر مقام لیله المبیت بود.

 غدیر ترجمه ای از شکوه بزرگ خیبر بود.

 غدیر آئینه تمام نمای جنگ خندق بود.

 غدیر چکیده اي از فلسفه رسالت انبیاء بود.

و شیعه چقدر مظلوم است که از این بیکران لایزال، فقط به یک جمله بسنده کرده است: « من کنت مولا  فهذا علی مولاه»

شکوه غدیر را خالق غدیر می داند و لحظه لحظه ي سرنوشت مردمان بعد از رحلت رسول الله را حضرتش به زيبايي  تفسیر می کند و مي گويد بد عهدي ها و كج فهمي هايشان را، ولي كجاست ذره اي بصيرت؟

غدیر روزیست که پرده های نفاق از چهره منافقان کنار زده می شود و بر آنها که، در سر، نقشه ها دارند حجت به پایان می رسد؛ و از وقوع جنایتی بزرگ در حق محمد و آل محمد(صلوات الله عليهم اجمعين) پرده برداشته می شود و به همه بی خبران از عقوبت الهی، بیم داده می شود، ولی چه می شود کرد وقتی رسوب جهل هنوز در وجود عامه عرب زدوده نشده است؟

غدیر روزیست که اولین تفسیر از آیات فرستاده شده ی قرآن، در منزلت مولای مومنان، به زبان گوياي رحمه للعالمین محقق مي گردد.

غدیر روزی بود که حضرت رسول(صلي الله عليه و اله) ملاک حلال و حرام خداوند را، حکم غیر قابل انکار خود و امیر المومنین عليه السلاممعرفی نمود؛ تا تاریخ شهادت دهد بر شقاوت و سنگدلی آنها که آب را در کنار دریای خروشان فرات، بر فرزندش حرام کردند.

غدیر روزی بود که دریای برهان و دلیل، بر ولایت علی بن ابی طالب و فرزندانش تا آخرالزمان، بر مردمان عرضه شد و آنچنان قاطع عنوان گردید که برپا کنندگان خیمه سقیفه، از مهاجرین و انصار نیز، چاره ای جز بیعت و اطاعت در آن مجلس نداشتند.

غدیر روزی بود که قرآن به زیبایی تفسیر شد و اسرار نهفته در پس آیات نور برملا گردید، تا دعوی مولای مومنان که «من قرآن ناطقم»، در اعلاء درجه خود، مجسم گردد.

امروز روزی بود که تردید در ولایت علی(عليه السلام) با تردید در رسالت رسول آخرالزمان همسنگ شد.

غدیر روزی بود که وعده ي قیام دادگستری، از سلاله نبوی به همگان بیان شد و نقشه ي راه بشریت، ترسیم گردید و تجسم عینی از امام آخرالزمان در مقابل مردمان قرار داده شد تا هیچ منکر غرض ورزی را، یارای انکار آن نباشد.

غدير روزي بود که بهترین میزان در سنجش اعمال برای همه انسانها مهیا گردید تا هر کس بتواند راه خود را از راه حق بسنجد و بر رستگاری یا گمراهی خود شهادت دهد.

غدير روزي بود كه دين پر فروغ الهي، كامل شد.

غدير روزي بود كه فضيلت هاي علي (عليه السلام) بر همگان، آشكارا فرياد زده شد.

غدير روز تفسير سوره  هل اتي بود.

غدير روز مژده بهشت بر مجريان دستور تولي و تبري بود.

غدير روز بيعت با خالق يكتا بود.

وخوشا به حال آنها كه دل را در بركه غدير تطهير كرده اند.

از بركه تا سقيفه راهي نبود بي عشق                       شيرين به كامتان باد اين عشق لافتايي

نوشته شده توسط مرضيه موسوي ندوشن