یاس کبود

اگر بدانی امام زمان علیه السلام حاجتی دارند که سخت گرفتار آن هستند و روزشان به شب نمی رسد مگر اینکه گرفتاریشان عذابشان می دهد ، فکری برای کمک به ایشان نمی کنی ؟ مگر این زبان حال ایشان نیست که اشک می ریزند و به خداند التماس می کنند و ازدست زمانه و غیبتشان شکایت پیش ائ می برند که :

«بار خدایا به تو شکایت کنم از غیبت و از سختی و گرفتاری روزگار که بر سرم هوار شده است ….»

پس چگونه باید امام زمان علیه السلام از من و تو درخواست کنند که برایشان دعا کنیم تا خداوند فرجشان را برساند ؟مگر به منو تو نفرمودند که  

«برای فرجم بسیار دعا کنید …..»

این زبان حال و درد رنج اربابی است که خود از غیبتش به ستوه به ستوه آمده است و بازهم عین خیالمان نیست ! ¹

1:کتاب شب های بی قراری

نویسنده :دکتر سید محمد بنی  هاشم 

صص:36 و 37